Włoskie media poinformowały dziś o śmierci sopranistki Renaty Scotto.
Legendarna śpiewaczka urodziła się w 1934 roku w Savonie, gdzie zadebiutowała w wieku 18 lat w „Traviacie” Verdiego. Następnego dnia miał miejsce jej oficjalny operowy debiut na deskach Teatro Nuovo w Mediolanie, gdzie ponownie wcieliła się w rolę Violetty Valéry.
W tym samym roku w Savonie zaśpiewała po raz pierwszy „Madamę Butterfly”, po czym skierowała swe kroki do Teatro alla Scala, zgłaszając się na przesłuchanie do spektaklu „La Wally” Catalaniego. W premierowym spektaklu (1953 r.) występowała razem z Renatą Tebaldi i Mario del Monaco, jednak to dziewiętnastoletnia debiutantka została gwiazdą wieczoru, po zakończeniu przedstawienia wywoływana przez publiczność piętnaście razy przed kurtynę.
Przełomowy w jej karierze okazał się 1957 rok, kiedy to Teatro alla Scala zaprezentował podczas Edinburgh Festival swoją produkcję „Lunatyczki” Belliniego. Scotto w ostatniej chwili zastąpiła wówczas Marię Callas i zdobyła uznanie międzynarodowej widowni. Przedstawienie okazało się tak wielkim sukcesem, że w programie festiwalu dodano nieplanowany spektakl, w którym również zaśpiewała Scotto.
W latach 60-tych cieszyła się sławą jednej z czołowych belcantowych sopranistek, występując m.in. w „Łucji z Lammermoor”, „Napoju miłosnym”, „Annie Bolenie” Donizettiego, “I Capuleti e Montecchi” Belliniego, czy „Robercie Diable” Meyerbeera.
Jako Cio-Cio-San z opery „Madama Butterfly” Pucciniego zadebiutowała w 1965 roku w Metropolitan Opera, z którą była związana do końca kariery. W okresie do 1987 roku wystąpiła na scenie Met 314 razy w 26 rolach. Brała udział w pierwszych nagraniach oper na żywo realizowanych przez nowojorski teatr – m.in. „Cyganerii”, „Manon Lescaut”, „Tryptyku” Pucciniego, „Otello”, „Luzie Miller” czy „Don Carlo” Verdiego.
Śpiewała na najważniejszych scenach świata, włączając w to m.in. San Francisco Opera, Lyric Opera of Chicago, Dallas Opera, Royal Opera House, Gran Teatre del Liceu, Teatro La Fenice i Teatro Colón.
W późniejszych latach kariery jej repertuar poszerzył się o role bardziej dramatyczne w operach takich jak m.in. “Fedora” Giordana, „Werther” Masseneta, „Kawaler srebrnej róży” Straussa, „Parsifal” Wagnera, „Elektra” Straussa.
Zajmowała się również reżyserią operową oraz działalnością pedagogiczną, która koncentrowała się w Accademia Nazionale di Santa Cecilia w Rzymie i Juilliard School w Nowym Jorku.
